wtorek, 11 lutego 2014

Uciekające guziki..

Dzisiaj trochę z przymrużeniem oka:)

Próbuję ubrać dziecko, zapiąć guziczki w piżamce.
Jednak malec jest tak podekscytowany wygraną w grę przed chwila, iż cały czas podskakuje i macha rękoma. Bryka, fika i jest w nieustanym ruchu,
 
Hop! Hop! Hop! Hop! i tak bez końca!

Proszę by przez chwilę stanął w bezruchu.
 
Hop! Hop! Hop! Hop! i tak bez końca!
Malec nadal skacze i macha rękoma.

Już chcę coś dalej powiedzieć, poprosić by się zatrzymał, lecz nagle patrzę na całą tę sytuację z „nowej” perspektywy.
 
Zauważam ten niezwykły błysk w oczach dziecka, czystą radość i życiodajną energię, której doświadcza. Widzę jak bardzo jest w tej chwili żywiołowy ale i autentyczny i spontaniczny.
.
I pojawia się myśl (uśmiecham się sama do siebie).
 „Zapinanie skaczącej bez przerwy piżamy może być dobrym treningiem przygotowującym mnie do starości by umieć wtedy zapiąć sobie guziki jak będę mi się trzęsły ręce”.
Dziecko skacze i świetnie się bawi a ja poluje na skaczące guziki. W sumie oboje się dobrze bawimy!!!